Het mag gezegd zijn, de nieuwe regering en hun nieuwe communicatie missen de bal niet. Eén knuffelcontact (gotta love the word), horeca gesloten en thuiswerk de regel. Allemaal bevattelijk en niet onlogisch om verspreiding te voorkomen. Als daar dan ook de cijfers voor zijn, zoveel te beter. Maar een avondklok? Het lijkt wel of het oorlogstaaltje dat we in coronacontext graag gebruiken die maatregel in de hand heeft gewerkt.

Handhaving

Op bepaalde vrijheden worden geen compromissen gesloten zonder de vrijheid zelf te bedreigen. ‘Gemakkelijker te handhaven’ is geen argument. Nog gemakkelijker te handhaven is een algemeen verbod om buiten te komen. Nog gemakkelijker te handhaven is een land zonder inwoners.

De avondklok boezemt mij angst in. Niet per se als maatregel, maar wel het gemak waarmee het geïntroduceerd wordt (vier keer herhalen dat het geen gemakkelijke keuze is verandert niets aan het feit dat de beslissing gevallen is) en het gemak waarmee het aanvaard wordt. Ik neem aanstoot aan mensen die geen aanstoot nemen aan de avondklok. Zo diep zit het.

Er zijn zoveel mensen die jaloers zijn op onze vrijheden, en dan heb ik het niet over de vrijheid om wel of niet een mondmasker te dragen of om een pint te gaan drinken, maar wel over onze bewegingsvrijheid. En wij laten die zonder morren inperken. Het lijkt bijna alsof we het verdienen. Neem het ons af zodat we beseffen wat we hadden.

Inboeten en beboeten

Begrijp me niet verkeerd, er moeten keuzes en beslissingen gemaakt worden die de verspreiding van het virus proberen te voorkomen. Maar het virus verspreidt zich niet sneller in het donker. Een tiental feestjes preventief voorkomen door de hele Belgische bevolking binnen te houden? Dat duwt serieus op de borst. Als die maatregelmoeheid al optrad, dan is het deze maatregel die ervoor zorgt dat men derest in de wind zal slaan.

Een gevoel is niet per se gebaseerd op rationele feiten. Ik heb het gevoel dat hier een basisvrijheid afgenomen wordt zonder dat daar een welonderbouwd argument voor gegeven kan worden. Het gevoel dat macht hier misbruikt wordt, niet in de voordeel van het hele volk, maar enkel omdat het de handhavers gemakkelijker maakt. Er wringt iets. En dat het maar van middernacht tot vijf is, dat maakt het niet zachter want dat is het punt niet, het punt is dat die vrijheid plots wel ingeperkt kan worden én wel ter discussie staat. We zijn blijkbaar wel bereid om compromissen te sluiten op deze voormalige basisvrijheid. En of dat voor jou belangrijk genoeg is, dat kan je zelf bepalen, maar ik heb het er verdomd moeilijk mee.

Grof geschut

Een oorlog impliceert een toekomstige winnaar en een verliezer. Een strategische en sterke speler wint de oorlog en verbant de vijand naar de marginaliteit. Oorlogstaal (onze zorgsector aan het front, de strijd tegen corona en het grove geschut inzetten) werkt onze manier van denken in de hand. We zien het als een strijd en als we die hard genoeg voeren kunnen we misschien wel winnen. Maar misschien is dit wel een nieuw status quo en dienen we het virus een structurele plaats te geven in onze dagelijkse organisatie eerder dan het tijdelijk terug te dringen om het dan weer te zien opflakkeren.Slecht nieuws voor de nachtraven en vroege vogels onder ons. Terwijl de trekvogels ons land verlaten blijven wij flink op stok. Ten volle bewust van de negativiteit en het hoge klaaggehalte van deze tekst probeer ik van de volgende iets positiever te maken. Als dat lukt.